Na ceramikę Vaczor natknęłam się przypadkiem – oglądając InstaStories z targów na Mysiej 3. Na stole wyłożone były naczynia, które kształtem przypominały huby, grzyby i purchawki. Zaczęłam szukać i znalazłam – Agnieszka Waczyńska aka Vaczor tworzy „ubranka” dla kwiatów czyli piękne doniczki, świeczniki, ale także tacki i miseczki. Wskakujemy w świat artystki, który znajduje się gdzieś w głębi lasu…
Jak to się stało, że zaczęłaś projektować – czy w Twojej rodzinie ktoś się tym zajmował albo interesował?
Mój pradziadek był malarzem i to mogło natchnąć Babcię do pielęgnowania moich uzdolnień i do pomocy na starcie (uśmiech). Dostałam się do liceum plastycznego i dalej automatycznie zajmowałam się projektowaniem. Studiowałam Wzornictwo Przemysłowe na ASP w Warszawie.
Jak wygląda Twój typowy dzień pracy?
Ceramiką zajmuję się poza godzinami pracy w korporacji, więc wykorzystuję prawie każdą wolną chwilę, żeby tworzyć. Zdarza się, że po przebudzeniu, zanim jeszcze wyjdę z psem, zrobię jakiś odlew, żeby mógł schnąć, kiedy jestem na etacie. Czasem jest tak, że siadam do pracy nad Purchawkami i Hubami dopiero po godzinie 18-tej i siedzę dopóki widzę na oczy. Nie mam typowego dnia pracy – wszystko uzależnione jest od etapu, na którym aktualnie jestem. W przerwie między jedną partią wyrobów ceramicznych, a drugą zajmuję się też fotografią mojej ceramiki.
Jak wyglądają prace nad projektem?
Jestem potworną bałaganiarą, ale gdy siadam do ceramiki muszę mieć wokół siebie sterylnie, pusto i czyściutko. Praca nad projektem jest dla mnie czasem totalnego wyciszenia i skupienia. Zazwyczaj siadam do gliny z jakimś wyobrażeniem rzeczy, którą chcę zrobić, ale podczas pracy nad nim często sporo się zmienia i dlatego mój proces twórczy jest dość długi. Każdą rzecz chcę doprowadzić do perfekcji, więc poświęcam jej dużo czasu, wygładzam, wyrównuję i dopieszczam.
Co Cię inspiruje i motywuje do pracy?
Uwielbiam wpatrywać się w detale, doszukiwać się ciekawych tekstur, kolorów i połączeń. Świat podwodny jest niesamowicie bogaty, ale inspirują mnie różnego rodzaju grzyby leśne, pleśniaki i temu podobne. Do pracy motywuje mnie jakaś wewnętrzna siła i chęć interpretacji otoczenia. Im więcej widzę pięknych rzeczy, tym bardziej chcę robić coś swojego.
Co jest najtrudniejsze w prowadzeniu własnego biznesu? A co jest najprzyjemniejsze, najbardziej motywujące?
Najtrudniejsze to za mała ilość czasu! Najcięższe to praca „biurowa”. Najprzyjemniejszy jest cały proces twórczy, praca z gliną, szkliwem, potem efekt końcowy. Czasem wyobrażam sobie i planuję, jak wyjdzie dana rzecz, ale na finiszu i tak jestem zadziwiona, jak ładnie to zaprojektowałam. Taka sytuacja zdarzyła mi się, np. kiedy pierwszy raz wyjęłam z pieca czarne Purchawki – czarna glina z czarnymi kropeczkami szkliwnymi. Muszę wspomnieć, że bardzo mnie motywują i radują ciepłe słowa oraz zadumane twarze osób, które pierwszy raz widzą moje prace.
Jakimi zasadami kierujesz się w pracy?
Najważniejsze, żeby to, co robię, sprawiało mi radość i dawało satysfakcję. Vaczor’owa ceramika jest tylko moja i ja jestem jedyną osobą, która narzuca kierunek. Wiem, że nie dotrę do wszystkich i na pewno nie trafię do mainstreamu, ale wierzę, że są na świecie osoby, które odbierają świat w podobny sposób jak ja.
Jaki jest Twój projekt marzeń? Cel, który chcesz osiągnąć?
Na razie moim największym marzeniem jest móc zajmować się ceramiką w każdej chwili, kiedy mam natchnienie i najwięcej energii, pomysłów. W najbliższym czasie skończę urządzać swoją pierwszą, własną pracownię, co bardzo ułatwi mi życie i jest to dla mnie olbrzymi krok naprzód! Myślę, że w tak sprzyjających warunkach będę mieć jeszcze więcej pomysłów i możliwości!
zdjęcia* Vaczor
